وبلاگ شخصی عارف قهرمانزاده

من یک جزیره ام با یک درخت پیر
از هر طرف منم تو مشت تو اسیر

دریای من منو تا ساحلت ببر
اصلا بکش منو خاک منم بگیر

من عاشق تو ام تو عاشق نهنگ
بازم که کشته داد این جنگ بی تفنگ

هی ساحل منو با موج کم نکن
آروم تر بمون طوفان به سر نگیر

با یک سونامی بی رحم رو به من
آغوش وا کن و من رو بغل بگیر

عارف قهرمانزاده

چندی پیش تقریباً مقارن با زمان تولد خودم، دستگاه قضا بر آن شد که شعری از جنس تولد نامه بنویسم تا به همین واسطه بتوانم مروری بر اشعار سایر شاعران هم دل خود بکنم. 

وقت سوسو زدن حضرت ابلیس و خطا
بعد نه ماه به این ورطه کشاندید مرا

نو نهالی وسط باغچه یه شک و یقین
شاخه ام را نشکن برگ مرا باز نچین

زاده آخر اسفندم و آغاز بهار 
ابر بارانی من بغض من آرام ببار

طفل بودم که مرا پیر و علیلم کردند
پیش هر ناکس و کس زاده ذلیلم کردند

فصل قد قامت من شد و رسیدم به بلوغ
با دو خط شعر پر از بغض و غم انگیز فروغ

شهریارم پی کوی پدرم میگردم
من خودم را وسط معرکه ها گم کردم

مثل پروینم و با سوزن و نخ درگیرم
شیر دیوانه در مانده به صد زنجیرم

میوه کالی ام از باغ پر از قمری پیر
زحمتم را تو بکش دست مرا باز بگیر

من گرفتار همین شعر و همین حاشیه ها
خسته از وسعت بی طاقت این قافیه ها

محتسب نیست بیگوید که چه باید بکنیم
یک نفر چاره کند آنچه نباید بکنیم

حضرت عشق زمین خورده بی حال و نذار
مثل برفی سر این صفحه تاریخ ببار

زاده دردم و نالیدن و آشوب و سکوت
بعد نه ماه پس افتاده در این فصل هبوط

دان تسبیحم و با نخ به تو وابسطه شدم
قدری از ذکر بکاه از نفست خسته شدم

میروم گوشه ای آرام بگیرم ریرا
اخوان باشم و الهام بگیرم ریرا

مثل نیما بروم تا برسم آن ور دور
ساحلم پر شده از آدم در گیر غرور

بهمنی پورم و هر شب عقبت میگردم
از سمرقند و بخارا و خودم دل کندم

اهل کاشانم و سهرابم و باقی همه رنگ
منزوی زاده درگیر تم ماه و پلنگ

عمری از عشق و هم آغوشی باران گفتم
هرکه را عشق به فرمود از ایشان گفتم 

واژه ها را بچکان بر ورق خسته من
آخر و عاقبت شعر دو سر بسته من

عارف قهرمانزاده

صدفلی سازینا باسیب باغرینا
او گئچن گونلردن چال یانا یانا
خبر وئر نه زامان گله جک باهار
نه زامان دورنالار قونور ایوانا

نه زامان سونه جک ظلمین چراغی
نه زامان بیته جک آیریبیک چاغی
نه زامان کسیلیر قیشین آیاغی
نه زامان باهارلار گلیر میدانا

دونیانی بوغوب دو ظلمت نفسی
جانا گئتیریب دی شمرین نوه سی
داها دا خیردالیب بولبول قفسی
قول اولوب دنیامیز بالا شیطانا

قالانین بویونو بوکوب آیریلیک
داغلاری قازدیریب سوکوب آیریلیک
آشیما سویوخ سو توکوب آیریلیک
اینانین الین دن گلمیشم جانا
 
صدف لی سازینا غم یاراش ماسین
سون لر آراسی هئچ قاریشماسین
ملتین باغرینا درد یول آشماسین
اولاد لار بویونا اوخشاسین انا

ماکو بیر گوهر دی صدف ایچینده
وصف کله بیلمز شعر دیلینده
آختارما ماکو نو شاعیر جبین ده
سغیلماز ماکوموز شعره داستانا

ماکونون داغلاری دوشوب دو دیله
بیر کیشی ایستیرم قدرینی بیله
گوزلردن یاشلاری ایندیره سیله
قول لوق ائت میه بیزیم زامانا


ماکونون یازینی گورمک ایسته سن
اولیک ساچینی هورمک ایسته سن
دوزلوخ ده آتینی سورمک ایسته سن
گئدیرم  سویله سن توزلو تهرانا
 
سئویرسن  نئچه گون قوناغ اول منه
حرمت ائت مه لیم کونول دن سنه
سونرا دا قایدیب گئت سن وطنه
وصف ائیله ماکونو هر بیر اینسانا

داغلارین اوزون دن اریپ دی قار
هاهان دی بو گون لر قار گولو چیخار
بارلانیپ باغلار دا آلما جیلانار
گرک چی گورمه غی پیره جاوانا

عاشیق لار یوردودو فرهاد دان سوروش
او لارین یئرینی صیاد دان سوروش
دوز سوزو همیشه استاد دان سوروش
ماکولو جان وئرر گئلن مهمانا

عارف قهرمانزاده

امشب بیا و خیره به احساس من بمان
لبریزم از سکوت پر از خاطراتمان

شاید به زخم این همه آتش که میزنی
پیدا کنم دو قطره از آن آب و آسمان

وقتی غروب به خانه نزدیک میشود
گوئی که میشوم شبحی بین مردگان

میتر سم از خیال خیانت که با من است
راحت نمیگذارد ام امشب به جانتان

دیگر غزل مجال نوشتن نمی دهد
از بس که وزن و قافیه گیج است و ناتوان

زخم دلم دوباره دهن باز کرده است
شاید رسیده عمق جراحت به استخوان

عارف قهرمانزاده

برای شاعرانی که در دوره های متفاوت شهرستان ادب حضور داشته اند و یا اینکه در دوشنبه های شعر این موسسه حضور پیدا می کنند؛ شعر و شاعری یک دنیای دیگری است.
باید گفت شاعران و اساتیدی که در شهرستان ادب فعالیت می کنند، تاثیر قابل توجهی بر روی شاعران جوان می گذارند تا آنها بتوانند راه خود را به بهترین شکل ممکن پیدا کنند.

حضور در دوره ششم آفتابگردانها هم نصیب بنده حقیر شد و همین واسطه می‌توان گفت تعداد قابل توجهی از دوستان بزرگوار را در زمینه ادبیات پیدا کردند که هریک از آنها به عنوان دوری از جعبه جواهر و دنیای ادبیات به حساب می‌آیند.

اساتیدی مانند استاد بزرگوار محمد علی مودب، مبین اردستانی، وحید سمنانی و بزرگوارانی از این قبیل از جمله کسانی بودند که در طی دوره ششم آفتابگردان ها همراه شاعران جوان بودند.
مسئله دیگری که هرگز از یاد نمیرود این است که هنگام خداحافظی تقریباً تمام افرادی که در دوره حضور داشتند بغضی نهفته را در سینه خود می پروراندند که ناشی از دوری و جدایی بعد از آشنایی و همدلی بود.

دوره ششم آفتابگردان ها را می‌توان از جمله دوره هایی به حساب آورد که به دلیل یادگیری حجم قابل توجهی از مفاهیم مختلف ادبی و همچنین اخلاق شاعرانه از جمله بهترین دوره های هنری به حساب می آید.

باید از موسساتی مانند شهرستان ادب سپاسگزار بود که همه سال اقدام به برگزاری چنین دوره هایی می‌کند تا بزرگواران مختلفی از سراسر کشور بتوانند در دوره حضور داشته باشند و همدیگر را بشناسند.
به غیر از شناختی که در طی دوره توسط شاعران نسبت به یکدیگر حاصل می‌شود، درک مفهومی و درست است شعر از جمله مفاهیمی به حساب می‌آید که بعد از اتمام دوره شاعران را به همراه خود تا بیکران عمر خواهد برد.

هر چند در جامعه امروز شعر و شاعری را از جمله هنرهای مغفول از طرف مردم می‌توان به حساب آورد؛ اما همواره تعداد قابل توجهی از افراد متفاوت در جامعه اقدام به سرایش شعر های متفاوت جهت ارتباط حسی و ذهنی با مخاطبان خود می کنند.

من تو را نقش زدم  بر بدن کاشی ها
بردم رنگ زدم دل نقاشی ها

نیوتون بودم در دامن من افتادی
 مثل یک حادثه در محفل عیاشی ها

من تو را کشف نکردم تو  خودت افتادی
و شدی موجب اینگونه غزل پاشی ها

دست بردم که تو را لمس کنم دود شدی
زاده شد از تب تو بوته خشخاشی ها

شوروی بودم و تو مثل لنین برگشتی
من ولی فکر نکردم به فروپاشی ها

عارف قهرمانزاده

آدم که باشی دست شیطان می رسد پشت ات
در فکر من اما زنی هم شکل حوا نیست

فریاد من را توی گوش کوچه حبس اش کن
این شهر هم خون کسی از جنس ما ها نیست

من بعد از این لالم کرم کورم نمی بینم
این قرن عصر مردم مشغول افشا نیست

یادم نمی آید کجای قصه بد کردیم
می دانم اما فرصتی در حد حاشا نیست

بار تمام درد ها بر شانه ام مانده است
چیزی نگو نه،  بیش از این بر دوش من جا نیست

من پاسخی از مردم این شهر  نشنیدم
دیگر مجال پرسش و اما و آیا نیست

دنیایتان سهم نگاه هیزتان باشد
در ذهنتان حتی خیالی از تماشا نیست

من از پس پروانه ای برگشتم از تبعید
یک پیله جا مانده خود پروانه حالا نیست

من هر قدم دارم به مردن میرسم این شهر
آماده تشیع این مجنون تنها نیست

شاعر : عارف قهرمانزاده

در شهر شنیدم به کسی تیر زدند
هفت تیر کشیدند و دلی سیر زند

در شهر شنیدم که کسی یاغی شد
ما بین همین معرکه آژیر زدند

با گربه صفت ها که کسی کار نداشت
در همهمه یک هیکل چون شیر زدند

یک عاشق دیوانه به پا خواسته بود
یک عده فقط دست به تفسیر زدند

یک عده هم آن طرف فقط میدیدند
چایی و کمی بعد نخی تیر زدند

یک عده از این معرکه دل خوش بودند
هی دست به نشر عکس و تحریر زدند

نیرو نرسید و حمله ها پایان یافت
زالو صفتان دست به تحقیر زدند

ما بین همین واهمه ها خوابم برد
من را به همان اسلحه با تیر زدند

عارف قهرمانزاده

من آن تک شاخه پیرم که دیگر گل نخواهم داد
مجال همنشینی را به یک بلبل نخواهم داد

چنان خشکم چنان تنها که گویا متن پاییزم
و حتی در همین حالت دگر سنبل نخواهم داد

شبیه شاخه پیری که فصل میوه اش رد شد
برای سرخوشی ها تان کمی الکل نخواهم داد

تمام سمفونی ها را برایم باد میسازد
برای جشن نت هایش دو ر لا سل نخواهم داد

من آن تک شاخه پیرم که دیگر خسته ام از خود
تماما خار خواهم شد و دیگر گل نخواهم داد

عارف قهرمانزاده

چای دارچین و قند وانیلی
ماجرای عجیب سیسیلی
بحث داغ تمام نشریات
از مضرات عقد فامیلی

صفحه اقتصاد تاکیدات
حکم محکوم شرح تهدیدات
بحث کمبود مهلک دارو
با وجود تمام تمهیدات

لغو اعدام لحظه آخر
یک تصادف دو کشته بابلسر
ازدیاد جوان سیگاری
مرگ یک زن درون بالا بر

نبش قبر دو مرده در پاریس
نرخ خوب فروش فیلم هیس
تیتر اول طلاق سیمین و
ماجرای گرفتن تندیس

شخص سوم همیشه یک جانی
رد مال دو مرد افغانی
کسب کار و رکود بی مفهوم
هی عرق های سرد پیشانی

ریش کافکا رژیم کم چربی
تحت تاثیر یک زن غربی
درد سنگین یک کمر بعدا
یک مسکن و خواب تک ضربی

تیتر دوم سقوط نرخ طلا
ارز یک پله  میکشد بالا
نفت یک پله میکشد پایین
خسته ام از تمام جریان ها

خسته ام از رسانه ها اخبار
خسته ام از متون پر تکرار
خسته یعنی که در غزل هایت
دست بردن به زور با اجبار

جبر یعنی که در اتاقی سرد
فکر کردن به یک زن نامرد
جبر یعنی که ناشر شعرت
درد ها رادوباره جارو کرد

شعر یعنی که وقت تنهایی
با نوشتن کنار می آیی
مینویسی که محرمت باشد
مثل افکار تلخ بیضایی

خسته ام از حقیقتی مرموز
حرف های قشنگ دامن سوز
خسته ام از رمان و شعر نو
خسته ام از همینک از امروز

خسته ام از هجوم بر بر ها
از تفاهم میان لشکر ها
عهد هایی که بسته خواهد ماند
محض تصدیق نا برابر ها

عارف قهرمانزاده